Şu yağan kar tanelerinin
Ettiğini bilir misin yüreğime?
Sana duyduğum heyecanı taşıyorlar dökülüp bulutlardan.
Sanki sen yağıyormuşsun da
Kalbim ayaklanıp kalkmış kurulduğu koltuktan.
Bir telaş bir koşuşturmaca
Yerinde değil kalbim, sahi neredeydi ki yeri?
Sen başıma geldiğinden beri,
Ben kalbimin yerini unuttum ki…
Sanırım şimdi tam beynimin içinde atıyor.
Yok orada değil, aa galiba dur buldum:
Sanki bütün hücrelerime vuruyor, tık tık…
Sanırım birden fazla kalbim var artık.
Ama her biri de sen olabilir mi?
Dıştan bakan “beni” görsün ne çıkar,
Ben içimde sen olmuşum,
Kaplanmışsın kar gibi tepelerime.
Yılın tüm zamanı yaşadığım tek mevsim,
Yerinden kaldırmaz seni,
Sakın hevesleneyim deme!
Durmadan her solukta sen, yağar da yağar…
Şimdi dışımdan, “beni” görsen ne çıkar,
Soluğumu ben diye alır sen diye veririm.
Sana dönüşen ilmim,
Sana kayar, senin için yaşar.
Hayata “biz” olacak katkıya kaçar…
Aa bir dakika,
Sahi siz ne sandınız?
Bir insanı anlattığımı mı?
Yapmayın a dostlar…
Tanıştırmadım mı ben sizi içimle?
Buyurun efendim kar tanelerimle tanışın:
Okur ve daima yazar,
Bir de daha başında da olsa ud çalar.
Ancak tabiatının içindeki en çok
Hayata fayda sağlamaya dalar…
Yani bana bakarsan beni görürsün
Ama içimden bakarsan hayat için çırpınan kalbimi…
Beni görmek yanıltmasın yani seni.
Şunun şurasında kaç kişiyiz ki
Durup ince şeyleri düşünecek?*
Sahi, içimdeki dünyayı görebilecek kaç kişi var ki?
Ya da …
Kendi içindekini?
Ben kimseden korkmam deme,
Kanma, o yemi yeme.
Esas cesaret bilesin ki
Kendi içindekini görebilmektir…
***
Ve tüm dostlarıma kalbimden kalplerine:
İçinize vakit ayırın dostlarım ve işe yarar malzemelerle doldurun içinizi. Daima bir hayat amacınız olsun ve çırpınsın kalbiniz onun için, onun için heyecanlansın… Önce kendinizi duyun ve duyduğunuza uygun yaşayın. İnanın bunu başardığınızda başkalarını da duyacaksınız ve ışığınız sarmaya başlayacak hayatı hayatın kılavuzluğunda…
Sevgiyle…
*Gülten Akın’ın “Ah kimselerin vakti yok, durup ince şeyleri anlamaya” dizelerinden esinlenildi…
News
